Franciszek Michejda urodził się 3.10.1848 roku w Olbrachcicach jako najstarszy syn Franciszka i Anny z Czechów. Nauki początkowe pobierał w szkole ludowej w Olbrachcicach, a następnie uczęszczał do ewangelickiego gimnazjum w Cieszynie, które ukończył w 1867r. Studia teologiczne odbywał na Wydziale Teologii Ewangelickiej w Wiedniu. Dalsze studia kontynuował w Lipsku i w Jenie. Po ukończeniu studiów był wikariuszem w Bielsku, a następnie w zborze niemieckim w Brygidowie.
W 1874 r. wrócił na Śląsk Cieszyński . Objął rozległą parafię w Nawsiu koło Jabłonkowa (dzisiaj Czechy), gdzie podjął pracę na niwie kościelnej, narodowej, społecznej, politycznej, publicystycznej i redakcyjnej.
Franciszek Michejda żył i pracował w czasach, kiedy Polska jako państwo nie istniała na mapach Europy, a Śląsk Cieszyński był integralną częścią monarchii austro –węgierskiej i stanowił trudną mozaikę stosunków narodowościowych, politycznych, społecznych wyznaniowych. Celem działalności księdza Michejdy było uznanie praw narodowych Polaków na Ziemi Cieszyńskiej i związanie Kościoła Ewangelickiego na Śląsku Cieszyńskim z kościołem w Polsce. Rozbudzał polskiego ducha narodowego wśród Polaków na Zaolziu i krzewił wśród nich umiłowanie dla języka polskiego. W tych czasach język polski, polska mowa były dowodami na polskość ziem.
Po I wojnie światowej skierował swoją aktywność na sprawę pozostawienia przy Polsce całego Śląska Cieszyńskiego. Działalność Obozu Narodowego była jedną z głównych sił, które doprowadziły w 1918 roku do ukształtowania na ziemiach polskich demokratycznej, polskiej władzy po 123 latach zaborów. Przywódcy, niezależnie od różnic religijnych i społecznych, stanowili jedność. Wypracowany na Śląsku Cieszyńskim model tolerancji religijnej i politycznej jest w dużej mierze zasługą ks. Michejdy.
W 1918 r. pastora Michejdę wybrano na seniora kościoła Ewangelicko- Augsburskiego na Śląsku Cieszyńskim
Będąc działaczem obozu liberalnego, brał czynny udział we wszystkich prawie przejawach polskiego życia narodowego. Jego wszechstronna działalność jako duchownego i patrioty trwale wpisała się w obraz kulturalny Śląska Cieszyńskiego.
Uczestniczył m.in. w pracach Towarzystwa Czytelni Ludowej, Towarzystwa Oszczędności i Zaliczek. Jako prezes Towarzystwa Domu Narodowego przeprowadził dla stowarzyszenia kupno domu w Cieszynie (Dom Narodowy na cieszyńskim Rynku). Dom Narodowy stał się ośrodkiem skupiającym życie narodowe Polaków na Śląsku Cieszyńskim.
Od powstania Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego należał do jej zarządu, brał udział w staraniach o utworzenie polskiego gimnazjum w Cieszynie, co miało fundamentalne znaczenie dla powstania polskiej inteligencji.
Z jego inicjatywy powstało w 1881r. Towarzystwo Ewangelickie Oświaty Ludowej, którego celem było wydawanie polskich książek i kształtowanie polityki wydawniczej. W1881 r. jako członek deputacji pojechał do Wiednia w sprawie równouprawnienia Polaków na Śląsku. Pracując w Stronnictwie Narodowym kontaktował się z innymi ośrodkami myśli narodowej Polsce i na Słowiańszczyźnie. W 1900r. wybrany został do zarządu Towarzystwa Ludoznawczego, w 1905r. – Rady Szkolnej Okręgowej w Cieszynie, w 1912r., na 6 lat, jako delegat na walne zgromadzenie Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie. Był też prezesem Towarzystwa Ewangelickiego i przyczynił się do powstania Ewangelickiego Stowarzyszenia Kobiet. W trosce o podniesienie na wyższy poziom wsi cieszyńskiej złożył Towarzystwo Rolnicze.
Franciszek Michejda był ponadto publicystą, redaktorem prasy i jej wydawcą. Często pisał pod pseudonimem „Stożek’. Wydawał “Ewangelika”- pismo religijne, „Rolnika Śląskiego”, „Posła Ewangelickiego”- pismo polityczne oraz „Przyjaciela Ludu”, do którego dołączył „Przyjaciela Dziatek”. „Przyjaciel Ludu” wydawany był przez 25 lat i był pismem, które wywierało olbrzymi wpływ na świadomość i postawy swoich czytelników. Również z inicjatywy ks. Michejdy zostało powołane do życia Polskie Towarzystwo Wydawnicze drukujące „Dziennik Cieszyński”, poświęcony sprawom narodowym i społecznym.
28 lipca 1920 roku Rada Ambasadorów podjęła decyzje o rozerwaniu Śląska Cieszyńskiego i przyłączeniu jego części do Czech. Utratę tej ziemi dla Polski pastor Franciszek Michejda przeżywał jako klęskę. Przegrana sprawa o przynależność całego Śląska Cieszyńskiego do Polski podcięła jego zdrowie.
Zmarł 12 lutego 1921 roku w Nawsiu i tam został pochowany.
Jego pogrzeb był manifestacją 10 tysięcy ludzi, księży ewangelickich i katolickich, polityków, reprezentantów władz polskich i czeskich, instytucji i towarzystw. Oddano hołd człowiekowi, który na rubieżach Ojczyzny reprezentował taką kulturę humanistycznego oddziaływania, że wszystkich łączył i spajał.
